وقتی خدا داشت به سمت زمین بدرقه ام می کرد به من گفت جایی که داری می ری آدمهایی داره که می شکننت ، نکنه غصه بخوری من همه جا با تو هستم و تنها نیستی ، به تو قلب میدم  ، تا عشق من و در آنجا بدی ، به تو عشق میدم تا بگذری ، به تو اشک میدم تا همراهیت کنه و به تو مرگ میدم  ، که بدونی دوباره برمی گردی پیش خودم .

زندگی زیباست ، زشتی های آن تقصیر ماست .

در مسیرش هر گه نازیباست ، آن تدبیر ماست .

زندگی آب روانی است ، روان می گذرد .

آنچه تقدیر من و توست ، همان می گذرد .

روزها می گذرد چه تو بخواهی چه نخواهی ، ماهها می گذرد چه تو بخواهی چه نخواهی وسالها و سالها میگذرد باز هم چه تو بخواهی چه نخواهی ، اما در این روزها وماهها وسالها تو هر گونه که بخواهی می توانی در ذهن دیگران نقش ببندی پس همانگونه که می خواهی در ذهن دیگران نقش ببندی ، باش .

اشتباه نکردن ستودنی نیست در

اشتباه نماندن ستودنی است

کاش قلب وسعت می گرفت

شمع با پروانه الفت می گرفت

کاش توی جاده های زندگی

خنده هم از گریه سبقت می گرفت